Op vrijdag 27 augustus 2010 is Anton Geesink in zijn geboorteplaats Utrecht overleden. Hij werd 76 jaar.

Anton Geesink was één van de beste judoka's ooit en is van doorslaggevende betekenis geweest voor de internationale belangstelling voor judo als Olympische sport.

Geesink werd in 1934 geboren in een Utrechtse volkswijk. Als kind was hij al een knokker. Nadat in Utrecht tijdens de rust van een voetbalwedstrijd een demonstratie werd gegeven van de tot dan toe tamelijk onbekende Japanse sport judo was Geesink verkocht. In 1951 werd hij voor het eerst Nationaal Kampioen voor eigen publiek, in Utrecht.

Hij werd maar liefst 21 keer Europees kampioen, driemaal wereldkampioen en in 1964 Olympisch kampioen. Na zijn sportcarriëre was Anton Geesink zeer actief bezig om op het judo verder op de kaart te zetten. Zo werd naar zijn idee de alom bekende blauwe judopakken ingevoerd in het wedstrijdjudo.

Anton Geesink behaalde in 1961 als eerste niet-Japanner de wereldtitel in de judoklasse alle categorieën. In 1965 deed hij dit opnieuw in Rio de Janeiro, dit keer in de categorie zwaargewicht. Waar Geesink echt mee doorbrak en waar men tot op de dag van vandaag nog steeds over spreekt, is de overwinning op de Japanse favoriet Akio Kaminaga tijdens de Olympische Spelen van 1964 in Tokio. Het behaalde goud in 'alle categorieën' maakte dat Geesink in één klap het judo op de sport-kaart zette.

Japan was in rouw gedompeld. Ondanks de Japanse vernedering werd Geesink in Japan geëerd als een held. Dit mede door zijn koele reactie na het winnen van de Olympische medaille uit respect voor zijn tegenstander.

Naast deze overwinningen behaalde hij nog 21 Europese judotitels en werd hij in 1957, 1958 en 1959 ook nog eens Nederlands kampioen Grieks-Romeins worstelen. Hij werd tijdens zijn carriëre maar liefst vier keer verkozen tot Sportman van het jaar.

Na zijn actieve sportcarriëre bleef Anton Geesink in het nieuws door zijn grootse optreden als internationaal (sport)bestuurder. Hij heeft voortdurend geknokt voor vernieuwing in de sport, het judo in het bijzonder. Hierbij stond voor hem altijd de sporter centraal.

De man die ooit opperde in de bouw heeft zowel sportief alswel maatschappelijk alles uit zijn leven gehaald. Hij heeft een prachtige ontwikkeling doorgemaakt en alles uit zijn talenten gehaald.

Sinds 1987 was Geesink, dit op persoonlijke titel, lid van het Internationaal Olympisch Comité. Hij maakte zich ook in die functie buitengewoon verdienstelijk voor de sport. Voor de afgelopen Olympische Winterspelen in Vancouver (2010) werd Geesink voor de elfde keer in successie benoemd tot IOC Gedelegeerde in de functie van 'Delegate Member for Games Observation'.

In 1997 werd Anton Geesink een van de hoogst gegradueerde judoka's ter wereld. Hij kreeg zijn de tiende Dan judo toegekend. Er zijn tot nu toe maar achttien mensen aan wie deze tiende Dangraad is toegekend en daarvan zijn er maar twee judoka's buiten Japan. De Wereldjudobond IJF nam Anton Geesink in 2004 op in de Hall of Fame.

Voor al zijn verdiensten werd Geesink eveneens benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en was hij tevens Erelid van de Judo Bond Nederland. In Oostenrijk kreeg hij een 'Gouden Verdienstenkruis' en in Japan werd hij geëerd als 'onbekende klasse in de Orde van de Heilige Schatten'. Anton Geesink werd zelfs door de Keizerlijke familie van Japan hooglijk gewaardeerd. Anton Geesink is zelfs geëerd met een straat in Utrecht, de Anton Geesinkstraat. De straat waar ook zijn sportschool was gevestigd.

Op 9 december 2005 kreeg Geesink uit handen van de voorzitter van NOC*NSF Erica Terpstra in de Oval Lingotto te Turijn de eerste Fanny Blankers-Koen Trofee uitgereikt. Dit samen met kunstrijdster Sjoukje Dijkstra, de roeier Nico Rienks, schaatser Ard Schenk en voetballer Johan Cruijff.

Minder bekend zal zijn dat Anton Geesink een aantal malen op het grote witte doek te zien was. Zo speelde hij een bijrolletje in de film Rififi in Amsterdam (1962) naar het boek van W.H. van Eemlandt en in het Italiaanse bijbelspektakel I Grandi Condottieri (1965) speelde hij een van de hoofdrollen, als de
geweldenaar Samson.

Met het overlijden van Anton Geesink verliest de sport, met name het judo, een groot sportman en een groot Olympisch sportman. Een legende.

1883 - 1969

O'Sensei, de oprichter van de Aikido, Morihei Ueshiba, werd geboren op 14 December 1883. Hij leerde het eerst Jujutsu aan de Kito-ryu dojo en zwaardvechten in het Shinkage Ryu training center. Een sterke aanval van Beri-Beri brachten hem opniew thuis, waar hij later huwde met Itogawa Hatsu.

Gedurende de Russisch-Japanese oorlog wilde hij dienst nemen in het leger, maar voldeed niet aan de minimum lichaamslengte. Hij werd zeer boos en ging meteen de bossen in om aan de bomen te gaan hangen met de bedoeling zijn lichaam uit te rekken. Bij zijn volgende poging om door het leger te worden aanvaard slaagde hij wel en werd een infanterie-man in 1903.

Het leger beviel hem niet echt. Toen hij terug thuis kwam had zijn vader een dojo gebouwd en had de welbekende Jujutsu leraar Takaki Kiyoichi ingehuurd. Later in Hokkaido zou Morihei Ueshiba ook Sokaku Takeda ontmoeten, grootmeester in de Daito-ryu Aiki Jutsu. Morihei Ueshiba was zo onder de indruk dat hij zich volledig aan de oefeningen wijdde.

Op de terugreis naar huis, waar zijn vader op sterven lag, stopte hij impulsief in Ayabe, hoofdkwartier van de nieuwe Omoto-kyo religie. Hier ontmoette hij Deguchi Onisaburo, het hoofd van die organisatie. Toen hij eindelijk thuis kwam was zijn vader al gestorven. Morihei Ueshiba verkocht het land van zijn voorvaderen en verhuisde naar Ayabe om de Omoto-kyo te bestuderen, wat hij 8 jaar lang deed. Ondertussen gaf hij er ook les in Budo.

Deguchui was een echte pacifist en naar zijn inzicht was het Morihei Ueshiba's lot om de wereld de echte mening van Budo te leren : een eind aan al het vechten en agressie. En zo leek het ook te gaan. Ueshiba realiseerde zich dat het echte doel van de Budo de liefde was, die alle wezens beschermt en voedt. Toen zijn aantal leerlingen alsmaar groter werd en ook een aantal zeer bekende mensen er deel van uitmaakten, stimuleerde Deguschi Morihei Ueshiba om een eigen school op te zetten, los van de Omoto-kyo.

In 1927 richte Morihei Ueshiba zijn eigen dojo op te Tokyo, in het Ushigome district, de huidige site ook van de Aikido World Headquarters. Deze "Kobukan" was klaar in 1931. Tot aan het begin van Wereldoorlog II gaf Morihei Ueshiba les aan deze Kobukan en gaf ook speciale lessen aan de academies van politie en leger.

In 1942 verliet hij zijn ondertussen lege Kobukan en verhuisde opnieuw naar het platteland. Hij liet de Kobukan aan zijn zoon Kisshomaru Ueshiba en richtte een nieuwe dojo op in het dorp Iwamai in de Ibaraki Prefectuur. Hij bouwde er ook het bekende Aiki Shrine.

Iwama is verondersteld de geboorteplaats te zijn van het moderne Aikido, "de weg van de harmonie". Eerder werd zijn systeem de Aikijutsu en later de Aiki-Budo genoemd, toen nog steeds veeleer een gevechtskunst dan een spiritueel pad. Morihei Ueshiba perfectioneerde en onderwees als de O'Sensei in Iwama voor het eerst officiëel de Aikido technieken en filosofie en dit tot aan zijn dood.

Op 26 april 1969 stierf de toen 86 jarige Morihei Ueshiba. Zijn laatste woorden waren voor zijn studenten. O'Sensei hield hen het volgende voor : "Aikido behoort tot de gehele wereld. Oefen niet uit egoïsme, maar voor alle mensen overal."

Bron: http://www.aikidogent.be

Hieronder een aantal uitspraken van vechtsport helden en legendes.

• Nog voor het moment dat de aanvaller heeft besloten mij aan te vallen, heeft hij reeds verloren. (Morihei Ueshiba)

Aikido Nieuws
Aikido Helden

Aikido scholen:
Groningen | Friesland | Drenthe | Overijssel
Gelderland | Flevoland | Utrecht | Noord Holland
Zuid Holland | Zeeland | Noord Brabant | Limburg

Aikido betekent vrij vertaald "de weg om in harmonie te komen met Ki". Het woord Ki, letterlijk vertaald "levensenergie", heeft een uitgebreide betekenis. Het behelst onder andere de natuur en de medemens.

Aikido is een krijgskunst, welke per definitie gericht is op de-escalatie. Het gaat bij Aikido om het controleren en neutraliseren van de aanval en niet om het leren uitschakelen van de tegenstander (dualiteit). Aikido kent geen aanvalstechnieken, zoals andere krijgskunsten die kennen. De confrontatie met de partner wordt niet gezocht. Ook als men aangevallen wordt, moet een confrontatie voorkomen worden. Het is in Aikido de bedoeling een tegen jou gerichte agressie effectief te begeleiden en te controleren. Dit in tegenstelling tot andere krijgskunsten waarbij het de bedoeling is de krachten te meten en het duel te winnen (tijdens wedstrijden of toernooien).

Het grote verschil met vechtsporten als karate en judo is dat er in Aikido geen nadruk ligt op het competitie-element. Iedere vorm van competitie is op de Tomiki aikido stijlvorm na, afwezig in Aikido. Aikido is defensief, echter niet in de absolute zin des woords. De beoefenaar neemt het initiatief om de situatie onder controle te krijgen.

Hier verschijnt in de komende maanden een onafhankelijke vechtsport website ter promotie van alle vechtsporten en kunsten in Nederland. De site wordt volledig gebouwd door vrijwilligers vanuit de vechtsportwereld.

Momenteel zijn we de site nog aan het opbouwen en daarna zal de site gevuld worden. We beginnen per provincie en per stijl met vullen van de informatie. Artikelen en verslagen van trainingen en wedstrijden zijn natuurlijk al welkom.